Świat kręci się zbyt szybko, a wraz z nim zamieszkujący go ludzie. Uczestnicząc w tym owczym pędzie, stresujemy się codziennymi problemami i powoli umieramy. Po co? Z pomocą wszystkim, którzy nie chcą spalać się w życiowej wirówce przychodzi idea slow life. W duchu „slow” możemy robić dziś wszystko. Życie może być wolne, bezstresowe, bliskie naturze, świadome, w zgodzie z wyznawanymi wartościami. Dlatego mamy slow food, slow fashion, slow travel czy slow parenting.
Slow life to w wolnym tłumaczeniu z języka angielskiego „życie na zwolnionych obrotach” lub „życie w zwolnionym tempie”. Inicjatorem tego stylu życia był mieszkaniec Piemontu Carlo Petrini, który pod koniec lat 80. XX wieku stanął na czele protestu przeciwko formie spożywania posiłków w restauracjach sieci McDonald’s oraz pośpiechowi, który jej towarzyszy.
Slow life – co to znaczy
Akcja przeciwko jedzeniu w stylu fast food objęła Rzym i inne europejskie miasta. W ten sposób narodziła się idea slow food (ang. jedzenie w zwolnionym tempie), która okazała się o wiele bardziej pojemna niż początkowo przypuszczano. W jej ramach promowano nie tylko niespieszne spożywanie posiłków w gronie przyjaciół, lecz także zdrowe żywienie, naturalne składniki, regionalne produkty oraz lokalną kuchnię.
Włoski protest szybko zyskał światowy rozgłos i rozszerzył się na wiele innych sfer życia. Doczekał się w końcu kompleksowej wersji, czyli idei slow life. W 1999 roku w Norwegii powołany został The World Institute of Slowness, czyli Światowy Instytut Powolności. Założycielem organizacji był Geir Berthelsen, który sprzeciwiał się owczemu pędowi i ślepej globalizacji.
Czym jest slow life? Do Polski idea slow life dotarła po roku 2000 wraz z pojawianiem się kolejnych publikacji o slow life z bestsellerową „Pochwałą Powolności” Kanadyjczyka Carla Honoré. Z badań wynika, że jak dotąd niewielu Polaków wie czym jest filozofia slow life i potrafi to pojęcie zdefiniować. Osoby, które znają problem, definiują pojęcie slow life jako życie bez pośpiechu, przeżywanie tu i teraz, dążenie do równowagi między pracą a obowiązkami rodzinnymi, życiem prywatnym a odpoczynkiem, zdrowe odżywianie, życie w zgodzie z naturą oraz częste obcowanie na jej łonie.
Życie w duchu slow life
Jednym z elementów slow life jest slow food, który oznacza unikanie jedzenia w przydrożnych barach czy odgrzewania gotowych dań w mikrofalówce. Slow food to korzystanie z produktów nisko przetworzonych. Nie jest zalecane ich miksowanie, smażenie, poddawanie działaniu wysokiego ciśnienia. W slow food nie wykorzystuje się sztucznych aromatów, konserwantów, barwników, polepszaczy. Preferowane są takie metody obróbki żywności, jak wędzenie, duszenie, marynowanie czy wyciskanie soków ze świeżych warzyw i owoców.
Nie mniej ważną częścią slow life jest slow fashion, czyli dobre zorganizowanie swojej szafy przez zostawienie w niej tylko tych rzeczy, które rzeczywiście są noszone. Stawiamy na ubrania lepszej jakości, z reguły droższe niż dostępne w sieciówkach, wyprodukowane w krajach, gdzie przestrzegane są prawa pracownicze, a nie przez współczesnych niewolników w krajach azjatyckich.
Przykłady slow life w życiu codziennym
Na rynku przybywa przedsiębiorców, którzy organizują swoje firmy w stylu slow business. To taki podział pracy, gdzie każdy ma zapewnione jak najlepsze warunki rozwoju oraz współuczestniczy w tworzeniu marki bez strachu przed szefem czy kolegami i koleżankami. W firmach działających na zasadzie slow business znajdują się pokoje do relaksacji. W wybrane dni pracownicy mają więcej szkoleń, za to mniej czasu poświęcają odbieraniu telefonów czy maili.
Rodzice przestrzegający zasady slow life wychowują swoje dzieci w duchu slow parenting. Styl polega na relacjach z dziećmi bez presji, wspieraniu ich kreatywności i pracowitości zgodnie z ich indywidualnymi możliwościami oraz zdolnościami.
Jak zacząć żyć powoli
Aby zacząć prowadzić zdrowy styl życia, naucz się celebrować posiłki, rozsmakowywać się w daniach, skupiając się na przyjemnościach z jedzenia. Dlatego podczas obiadu czy kolacji wyłącz telewizor, odłóż smartfon, zasiądź do posiłku w ogrodzie, na balkonie, w salonie lub innym przyjemnym otoczeniu, jedz spokojnie, starając się dostrzegać poszczególne nutki smakowe potrawy. Każdy kęs potrawy przeżuwaj dokładnie i powoli. Jedzenie to nie tylko zaspakajanie głodu. To konwenans, który wyróżnia ludzi od zwierząt.
Pozbądź się niepotrzebnych rzeczy. Zamiast spędzać czas w hałasie i ciągłym pędzie, w miarę możliwości wybierz się na spacer do parku, usiądź w ogrodzie, nad rzeką lub jeziorem, na łące czy w lesie. Przebywaj w ciszy, blisko przyrody. Zacznij uprawiać zioła w swoim ogródku, a jeśli go nie masz, na parapecie w mieszkaniu.
Filozofia slow life
Styl slow life to nie tylko walka ze stresem i przepracowaniem. Dbaj o siebie, ale też o relacje z najbliższymi. Nie zaniedbuj życia rodzinnego i towarzyskiego na rzecz pracy zawodowej. Znajduj czas dla bliskich i nie patrz na zegarek, gdy z nimi rozmawiasz. Taka postawa łagodzi zachowania wynikające z daddyissues, kompleksu będącego konsekwencją złego kontaktu z ojcem, jego częściowego lub całkowitego braku.
Syndrom tatusia jest bagażem z dzieciństwa, gdy ojciec całkowicie poświęcił się pracy, zapominając o swojej roli społecznej w rodzinie albo pracował po godzinach lub wyjeżdżał na długie delegacje. Kompleks dotyczy kobiet, które pozbawione zostały prawdziwej ojcowskiej miłości. Slow life pozwala wrócić do prawidłowych relacji osobowych, by poświęcić się życiu rodzinnemu.
